Podsumowanie

To była rocznicowa – XX konferencja, ale możliwości organizacyjne spowodowały, że jej uroczysty charakter szczególnie uwidaczniał się w poziomie prowadzonych debat i zaproszonych mówców. Pomimo iż debaty odbywały się częściowo w systemie zdalnym, udało się utrzymać niezwykłą atmosferę naszych konferencji – szczerej wymiany poglądów pomiędzy reprezentantami Kościoła katolickiego i innych wyznań chrześcijańskich, ekspertami i politykami.

Debaty nie miały na celu zdefiniowania „chrześcijańskiej odpowiedzialności”, ale podzielenie się zarówno pomysłami, jak i doświadczeniami, w jaki sposób ta odpowiedzialność jest realizowana w praktyce, w dobie panującej pandemii.

Przedstawiciele europejskich struktur Kościołów chrześcijańskich mówili o sytuacji Kościołów w obliczu pandemii, wymiarze duchowym nowych wyzwań, zwracając uwagę zarówno na sposoby organizowania praktyk religijnych, kontakt z wiernymi i troskę o wspólnotę, jak i konieczność wprowadzania nietypowych nowych zasad liturgicznych czy działania pomocowe szczególnie ważne w obliczu zagrożeń zdrowotnych, społecznych i gospodarczych. Uczestnicy konferencji mogli zaobserwować, jakie nowe pytania muszą postawić sobie osoby duchowne i wierni.
Lekarze oraz politycy (w tym politycy – lekarze) zwracali szczególną uwagę na konieczność pogłębiania wiedzy na temat pandemii i jej skutków, a także aktywną walkę z niebezpiecznymi poglądami negującymi płynące z niej zagrożenia. Jednoznaczne aktywne głoszenie prawdy to także niezbędny przykład odpowiedzialności za innych.

Rozmowa o odpowiedzialności chrześcijańskiej nie mogła pominąć znaczenia myśli Jana Pawła II, szczególnie w czasie, gdy uroczyście obchodzimy 100. rocznicę jego urodzin. Pogłębiona analiza wypowiedzi św. Jan Pawła II obecna w dyskusji pomiędzy wybitnymi postaciami życia Kościoła katolickiego pozwoliła wykazać niezwykłą aktualność jego poglądów dla Kościoła w czasie sprawowania pontyfikatu, ale również dla następnych pokoleń i dla kolejnych papieży. Szczególnie podkreślano wagę, jaką dla Jana Pawła II miało budowanie wspólnoty, zarówno w wymiarze rodzinnym, narodowym, jak i europejskim. Realizacja odpowiedzialności chrześcijańskiej za innych, za każdą osobę, musi być realizowana również przez branie odpowiedzialności za wspólnotę.

Jak powiedział, odwołując się do myśli Jan Pawła II, prof. Buttiglione: „Chrześcijanie powinni starać się inicjować i uruchamiać ważne procesy”. Dodajmy – to nie nasze prawo, ale obowiązek.